Część jednej z największych atrakcji tegorocznego Planete+ Doc – retrospektywy wybitnego białoruskiego dokumentalisty, a obecnie także twórcy fabuł, Siergieja Łoźnicy, który część swoich filmów nakręcił także pod banderą niemiecką (dzięki wsparciu Ma.Ja.De Filmproduktion). Pejzaż to obraz Rosji już po upadku sowieckiego reżimu, a jeszcze przed putinowskim boomem gospodarczym. Obraz świata obracającego się w ruinę, a przecież aż pięknego w swojej melancholii i brzydocie.

Uczę języka obcego. Od wielu lat obserwuję ludzi w różnym wieku, którzy wkładają mniej lub więcej wysiłku w to, aby móc posługiwać się językiem angielskim. Co roku na pierwszej lekcji, gdy spotykam się z nową grupą, oprócz standardowych pytań o pochodzenie i posiadane zwierzaki domowe, zadaję pytanie: “W jakie grasz gry?” Jeszcze kilka lat temu reakcja była zwykle podobna. Duża część dziewcząt się oburzała, że nie mają na takie bzdury czasu. Chłopaki trzymali język za zębami

PB3 i Robin odrabiają swoje ziemskie zadanie domowe, kiedy uświadamiają sobie, że atakuje ich zły OOs. Wygląda na to, że to koniec naszych pozaziemskich przyjaciół, jednak... zgraja dzieci rzuca się im na ratunek! Czy będą w stanie pomóc kosmitom?

Ocena bezwzględna, ocena względna, ocena końcowa, ocena procesowa, ocena średnia, średnia ważona, ocena kształtująca? Samoocena! Ona jest w moim przypadku także próbą zbudowania zaufania wobec samego siebie, swoich umiejętności i rozwoju. Z założenia zastępuje wszechobecne ściąganie podczas sprawdzianów, odpisywania zadań domowych, demonizacje oceniania – mylenia wykształcenia z rozdawaniem świadectw i dyplomów

Daniel Kötter,(ur. 1975) mieszka i pracuje w Berlinie. W latach 2008–2011 tworzy trylogię Arbeit und Freizeit będącą głosem w dyskusji na temat znaczenia pracy w praktykach artystycznych. Stworzone we współpracy z kompozytorem Hannesem Seidlem spektakle muzyczo-teatralne pokazywane były na międzynarodowych festiwalach – m.in. w Wenecji i Madrycie. W 2010 roku rozpoczyna nową serię prac – instalacji, prac filmowych, dyskursywnych – na temat urbanistycznych i socjopolitycznych uwarunkowań performatywności – staats-theater, realizowane m.in. w Teheranie, Lagos i Berlinie.

"Bez znajomości języków obcych człowiek czuje się gorzej niż bez paszportu” – napisał Antoni Czechow. Trudno nie przyznać racji rosyjskiemu pisarzowi, zwłaszcza, że obecnie do wielu krajów możemy wybrać się nawet bez paszportu. Jednak bez znajomości języka obcego funkcjonowanie we współczesnym świecie jest dość trudne

Daniel Kötter,(ur. 1975) mieszka i pracuje w Berlinie. W latach 2008–2011 tworzy trylogię Arbeit und Freizeit będącą głosem w dyskusji na temat znaczenia pracy w praktykach artystycznych. Stworzone we współpracy z kompozytorem Hannesem Seidlem spektakle muzyczo-teatralne pokazywane były na międzynarodowych festiwalach – m.in. w Wenecji i Madrycie. W 2010 roku rozpoczyna nową serię prac – instalacji, prac filmowych, dyskursywnych – na temat urbanistycznych i socjopolitycznych uwarunkowań performatywności – staats-theater, realizowane m.in. w Teheranie, Lagos i Berlinie.

Wihajster to absolutny hit wśród zapożyczeń z niemieckiego. Trudno sobie wyobrazić bardziej wyrazisty przejaw kreatywności w języku. Obejrzyjcie kolejny odcinek naszego cyklu.