„Zacznij to w końcu robić, bo wylecisz z pracy!”

Krzyknął Tomasz, kierownik działu sprzedaży, do swojego podwładnego. Niedługo później pracownik faktycznie zmienił pracę. Nic nowego – dział sprzedaży miał największą rotację z całej firmy, a firma jedną z największych w branży.

Nie był to jedyny problem. Efektywność pracowników także pozostawiała wiele do życzenia. Krótkie okresy zwiększonej mobilizacji zazwyczaj pojawiały się tuż przed krytycznym terminem, po czym następowało rozprężenie i apatia. Pracownicy często chorowali i zwalniali się, skarżąc na stres i zbyt duże przeciążenie, a ci którzy do pracy przychodzili, obecni byli tylko ciałem.

Kierownik dwoił się i troił, szastając groźbami, karami i konsekwencjami a posłuszeństwo nagradzał w takim zakresie, w jakim pozwalało mu na to jego stanowisko. W firmie znany był, jako surowy, ale sprawiedliwy. W sytuacjach krytycznych, mimo wybuchowego charakteru, potrafił na tyle zmobilizować swój zespół, że większą część planu udało się zrealizować, choć często na ostatnią chwilę.

Gorzej było w pozostałych okresach, a jeden z nich właśnie nadszedł. Problem pojawił się we wszystkich działach. Prawie wszystkich – w każdym z wyjątkiem działu produkcji. Tam, o dziwo, sytuacja była zawsze najlepsza. To właśnie zastanawiało Tomasza, jak oni to robią? Zawsze zakładał, że mają po prostu łatwiej, czym się można stresować stojąc cały dzień przy maszynie? Jakież było jego zdziwienie, kiedy przeczytał najnowszą informację prosto z zebrania zarządu. Cała kadra kierownicza miała udać się na indywidualne konsultacje do Zbyszka – kierownika działu produkcji. W związku z tym, że dział ten wydawał się funkcjonować najbardziej sprawnie ze wszystkich, zarząd podjął decyzję o skopiowaniu jego modelu zarządzania na całą firmę. Na pierwszy ogień miał iść dział sprzedaży, a termin spotkania wyznaczony był na ten tydzień.

Czytaj cały artykuł:


http://www.nf.pl/manager/zacznij-to-w-koncu-robic-bo-wylecisz-z- pracy,,54158,147 2016-02-09