WIECZÓR FILMOWY “EXIL SHANGHAI“

pt., 03.03.2017 -
sob., 04.03.2017
18:00
GOETHE-INSTITUT WARSZAWA
ul. Chmielna 13A
wejście od ul. Chmielnej 11
00-021 Warszawa

3.03.2017, 18.00
części:
Rena Krasno, 62’
Inna Mink, 42’

4.03.2017, 18.00
części:
Theodore & Gertrude Alexander, 165‘
George Spunt, 55’Geofrey Heller, 51’


SZCZEGÓŁY
Język: Spotkanie w języku polskim

Sześć historii z życia niemieckich, austriackich i rosyjskich Żydów, które niczym linie przecinają się w jednym wspólnym punkcie – w Szanghaju. Opowieści, zdjęcia, dokumenty i nowe obrazy z tej pełnej sprzeczności, największej metropolii Dalekiego Wschodu składają się w jedną całość, sprawiając, że historyczna emigracja nabiera aktualnego znaczenia.

Film powoli i ostrożnie zbliża się do miasta, jak podróżny przybywający przez morze; obserwujemy port, przez dłuższą chwilę patrzymy na fasady przypominające te w Europie, widzimy długie ujęcia bazarów, ruchu ulicznego, kuchni dla ubogich. Ten dokument opowiada o nieobecności, o tym, po czym dziś zostały nieznaczne ślady – żydowskiej przeszłości Szanghaju. To fragment historii miasta, o którym do tej pory milczą zarówno chińscy historycy, jak i diaspora. Ottinger odtwarza go, oddając głos różnym ludziom i przeznaczając dużo czasu na opowiadaną przez nich historię osobistą i powszechną.

W Szanghaju pojawiły się trzy fale imigracji żydowskiej: podczas pierwszej z nich w XIX w. przybyli Sefardyjczycy, natomiast dwie późniejsze spowodowane były ucieczką przed pogromami w Europie Wschodniej i ludobójstwem w Niemczech. Dziś ludność żydowska jest ponownie wypędzona – niektórzy już podczas japońskiej okupacji w latach czterdziestych, inni podczas odzyskania miasta przez Chiny w latach pięćdziesiątych.

Ulrike Ottinger odwiedziła te osoby w Kalifornii, gdzie aktualnie mieszkają, i pozwoliła im przed kamerą opowiedzieć o codziennej walce o pracę i przetrwanie, o niemieckojęzycznych magazynach i chińskich piecykach na węgiel, o wiedeńskich piekarniach i berlińskich knajpach z kiełbaskami, o niedoli po ponownym utworzeniu getta, ale też o luksusie kolonialnego życia, jakim cieszyli się niektórzy z nich.
ULRIKE OTTINGER

Foto: Ulrike Ottinger © Ulrike Ottinger Filmproduktion
© Ulrike Ottinger Filmproduktion
Ulrike Ottinger urodziła sie w 1942 roku w Konstancji. Lata 1961–1969 to czas pracy malarskiej i fotograficznej w Paryżu, gdzie napisała także swój pierwszy scenariusz do filmu „Mongolska podwójna szuflada”. W 1969 roku wrócila do Niemiec i zalożyla klub filmowy Visuell, którym kierowała do 1972 roku. Jej pierwszy film to „Laokoon i synowie”(1971–1973). We wszystkich swych filmach Ulrike Ottinger jest autorką scenariusza, zdjęć, reżyserką i producentką. Od 1973 roku mieszka w Berlinie. Jej filmy i dorobek fotograficzny były pokazywane na licznych retrospektywach i wystawach, m. in. na Biennale di Venezia w 1980 roku, w Museum of Modern Art w Nowym Yorku w 2000 i 2004 roku, na dokumenta XI w Kassel w 2002 roku, a także w 2005 roku w Kunstverein w Salzburgu.
W 2011 roku wydała książkę „Floating Food”, będącą kolażem fotografii i tekstów, ukazującą fikcyjne i realne światy. Za swą artystyczną działalność Ulrike Ottinger została odznaczona berlińską nagrodą im. Hannhy-Höch.

Ulrike Ottinger, jedna z czołowych postaci kinematografii niemieckiej, wywodzi swoją twórczość filmową z malarstwa i fotografii, tworząc dzięki temu niezwykle bogate wizualnie kino. Jej filmy mają charakter całkowicie autorski – artystka jest nie tylko ich reżyserką, ale też kamerzystką, scenarzystką i producentką. Pozwala jej to na tworzenie kina niezależnego – zarówno w formie jak i treści.
Filmy Ottinger adresowane są do widzów chcących uczestniczyć w niezwykłej grze wyobraźni, pragnących udać się w magiczny świat metamorfoz, wizualnego piękna, bogatej architektury i dekoracji.

Zarówno w swoich filmach, jak i w fotografii artystka wykracza poza wymiar stricte dokumentalny i kieruje obiektyw na rzeczy niespotykane, odmienne i groteskowe.
(Annette Deeken)

Kino Ulrike Ottinger to kino pełne atrakcji w dosłownym znaczeniu tego słowa – atrakcje przyciągają, odpychają, zadziwiają, zdumiewają. (Gertrud Koch)

Operatorka i fotografka Ulrike Ottinger bardzo precyzyjnie dobiera obrazy, kieruje oko kamery na wybrane elementy, poszerzając lub zawężając perspektywę patrzenia. W kadrze znajduje się to, co absurdalne, dziwaczne i groteskowe. (Kristina Jaspers)
WPROWADZENIE: EWA CHOMICKA

Ewa Chomicka to polonistka, etnolożka, animatorka kultury, absolwentka studiów muzealniczych i kuratorskich z zakresu prezentacji sztuki współczesnej. Kieruje Sekcją Edukacji Dorosłych w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, gdzie rozwija m.in. program rezydencji artystycznych, projekty międzykulturowe, antydyskryminacyjne, społeczne. We współpracy z organizacjami i instytucjami kultury z kraju i zagranicy realizuje projekty, które łączą aspekty twórcze, badawcze i edukacyjne.

https://www.goethe.de/ins/pl/pl/ver.cfm?fuseaction=events.detail &event_id=20911956 2017-02-28