ARCHITEKTURA NAJWYŻSZEJ PRÓBY W SŁUŻBIE KULTURY
TO WARTO ZOBACZYĆ – OD HAMBURGA PO BILBAO

Wybitna architektura wielu bibliotek, muzeów i sal koncertowych sprawia, że zostają one zauważone przez opinię publiczną. Dziś to kwestia istotniejsza niż kiedykolwiek wcześniej.

Właśnie „perłą niemieckiej kultury“ nazwał Joachim Gauck, ówczesny prezydent Republiki Federalnej Niemiec ikoniczny budynek hamburskiej filharmonii Elbfilharmonie podczas jej otwarcia. Nowa sala koncertowa w Hamburgu, której promieniujący wygląd porównywany jest z operą w Sydney, bezsprzecznie stała się nowym symbolem hanzeatyckiego miasta.

Gmach ten pokazuje tendencję, którą możemy obserwować w skali światowej – instytucje kultury, takie jak teatry, sale koncertowe, czy biblioteki, konkurują z mediami wirtualnymi. Z tego też powodu stale rozwijają się, stają się coraz większe i bardziej atrakcyjne. Największy sukces odnoszą, gdy zarówno tworzone przez nie treści jak i architektura ich siedzib budzą jednakowy podziw. Pionierem takiego kierunku rozwoju było Centre Pompidou w Paryżu. Obecnie, kiedy budowla wywiera na nas tak silne wrażenie, że nie pozwala o sobie zapomnieć, zyskuje miano „signature architecture“.

Jak istotna jest dzisiaj rola wybitnej architektury, widać na przykładzie licznych instytucji kultury, które przeprowadziły się do nowych siedzib. Liczba odwiedzających je widzów znacząco wzrosła. Tate Modern w Londynie, dzięki sensacyjnej przebudowie budynku elektrowni położonego nad Tamizą, przeprowadzonej przez architektów z Bazylei Herzog & de Meuron, znalazła się w centrum zainteresowania międzynarodowej opinii publicznej – a podczas dalszej rozbudowy swojej siedziby, ponownie potrafiła wykorzystać ten efekt.

EFEKT BILBAO: POZYCJA W REGIONIE DZIĘKI ARCHITEKTURZE
Gdy rosnące rzesze widzów odwiedzających dane muzeum zaczynają mieć wpływ nie tylko na samo muzeum, lecz także na jego otoczenie i region, mówimy o efekcie Bilbao. Nowy budynek Muzeum Guggenheima w Bilbao, zaprojektowany przez amerykańskiego architekta Franka O. Gehry’ego sprawił, że w 1997 roku na północno hiszpańskie miasto zwróciły się oczy miłośników kultury z całego świata. Dziś inwestycja postrzegana jest jako punkt zwrotny w rozwoju miasta. Dawna przyportowa strefa przemysłowa zmieniła się w prosperującą dzielnicę. Przed robotniczym miastem otworzyły się nowe perspektywy, a milion odwiedzających muzeum co roku to dla miasta ważny czynnik gospodarczy, a także olbrzymie ożywienie.

Czytaj cały artykuł:

https://www.goethe.de/ins/pl/pl/kul/dos/seh/20941352.html