Włosi. Życie to teatr, to pierwsza w Polsce i jedna z niewielu na świecie książka o Włochach. Tak, właśnie nie o kraju, ale o jego mieszkańcach. O tym, kim są, jak wyglądają, jak się zachowują. W domu, kościele, na placu, plaży, w biurze czy w samochodzie. Co jedzą i jak to przyrządzają. Jak traktują dzieci, jak cudzoziemców. Ta kolejna książka z serii Spectrum Poleca, napisana została w przekornej polemice z powszechnym wyobrażeniem o tym, co sprawia, że coś jest lub nie jest typowo włoskie. Autor poznaje Włochy i Włochów od wielu lat, przygląda się ludziom na starych zatłoczonych uliczkach miast, w trattoriach i kawiarniach. To właśnie tu, w życiu prywatnym i publicznym, ujawniają bowiem cechy wspólne, łatwo rozpoznawalne w sposobie bycia, niepowtarzalnym stylu, stosunku do jedzenia i kuchni, które odróżniają ich od wszystkich innych.

Maciej Brzozowski trafnie i z humorem opisuje ich wady i zalety, tłumaczy zawiłą historię Półwyspu Apenińskiego, wyjaśnia, jak powstały Włochy i zastanawia się czy można używać słowa „Włosi” w odniesieniu do obywateli tego młodego, bo liczącego niespełna dwieście lat narodu, tak bardzo różniących się między sobą, że nie sposób ich w jakikolwiek sposób zaszufladkować. I kończy książkę rozdziałem arcyciekawym: „Moje Włochy” to jego subiektywny przewodnik po najpiękniejszych miejscach Włoch, daniach, filmach, muzyce, ale i ludziach, bohaterach tej książki.

Myślę, że jest to dla nas wszystkich lektura obowiązkowa. Biegnę więc czytać, do czego i Was zachęcam!