Goethe-Institut: Wzorcowe miasto socjalistyczne – 50 lat Halle-Neustadt

W 1964 roku, a więc przed półwieczem, położono kamień węgielny pod jeden z największych projektów budowlanych w powojennych Niemczech. W Halle-Neustadt, na przykładzie osiedla dla robotników kombinatu chemicznego, Niemiecka Republika Demokratyczna chciała zrealizować ideę modelowego miasta socjalizmu.


W chwili, gdy NRD odchodziła w przeszłość, prawie jedna trzecia jej obywateli mieszkała w blokach z wielkiej płyty. Kierując się ekonomicznymi i ideologicznymi przesłankami, decydenci socjalistycznego państwa faworyzowali budynki konstruowane na bazie betonowych prefabrykatów, skutkiem czego w prawie każdym wschodnioniemieckim mieście wzniesiono osiedla wielkopłytowe. Jednak ten twór, który od roku 1964, pod kierownictwem Richarda Paulicka, powstawał na zachodnich obrzeżach miejscowości Halle an der Saale w Saksonii-Anhalt, jawił się jako urbanistyczny ewenement. Neustadt nie było bowiem jednym z wielu osiedli mieszkaniowych, lecz właściwie zupełnie nowym miastem. W jego wieżowcach i blokach mieli żyć robotnicy pobliskiego kombinatu chemicznego.
Centralne ogrzewanie i własna łazienka

W Neustadt postanowiono zrealizować pewną społeczną wizję: miasto idealne - funkcjonalne i nowoczesne, odpowiadające potrzebom mieszkańców i oddziałujące na nich ideologicznie. Profesor socjologii Peer Pasternack uważa, iż Neustadt było pomyślane jako „wzorcowy element projektu społecznego”. To założenie urbanistyczne budowano zgodnie z zasadami socjalizmu i miało ono stymulować rozwój socjalistycznego etosu. Chciano, aby w Neustadt wszyscy żyli w jednakowo dobrych warunkach, bo zaprojektowano je jako alternatywę dla miast świata kapitalistycznego, w których dzieli się mieszkańców na biednych i bogatych.

Czytaj więcej:

http://www.goethe.de/ins/pl/lp/kul/dup/zuk/pl12713205.htm