Przez długie dziesięciolecia żyliśmy w dogmacie nieustannego wzrostu gospodarczego i kulcie PKB. Wzrost gospodarczy był i jeszcze jest (choć w coraz słabszym stopniu) miernikiem rozwoju. Na nim skupia się uwaga społeczna i gospodarcza. Przy rosnącej wydajności trudno ciągle zwiększać PKB. Bo jednocześnie nie chcemy bezrobocia, wiec pozostaje nam... coraz więcej i więcej konsumować. Dla przemysłu najwygodniejsze są towary jednorazowego użytku i bardzo krótkim okresie użytkowania. Nie warto niczego naprawiać tylko wyrzucać i kupować nowe. Stąd bardzo krótkie terminy gwarancji. W rezultacie mimo wzrostu wydajności pracy... pracujemy długo i wytwarzamy ogromne ilości śmieci

Zadaniem nauczyciela jest nie tylko uczenie uczniów faktów i umiejętności, ale również głębokiego rozumienia świata i zjawisk. Sama wiedza i umiejętności są jak patrzenie na las od jego środka, łatwo dostrzec szczegóły, ale trudno zobaczyć całość. Aby uczniowie mogli mieć wgląd w całość, muszą „unieść się” w powietrze i zobaczyć las z góry. Muszą mieć w szkole szansę na uogólnienia, podsumowania i wyciąganie wniosków

Wczoraj po raz 18. rozstrzygnięto konkurs Nauczyciel Roku, który jest organizowany przez redakcję Głosu Nauczycielskiego. Ten zaszczytny tytuł Jury Konkursu przyznało Zycie Czechowskiej, nauczycielce i pedagogowi specjalnemu z Zespołu Szkół Specjalnych w Kowanówku (woj. wielkopolskie). Wyróżnienia natomiast otrzymali Ewa Drobek, nauczycielka języka angielskiego i języka niemieckiego w XV LO z Oddziałami Dwujęzycznymi im. N. Żmichowskiej w Warszawie i ks. Damian Wyżkiewicz, nauczyciel religii w Zespole Szkół im. E. Konopczyńskiego w Warszawie

W co, po co i jak się bawić na zajęciach języka angielskiego w klasach 1–3?! Zabawa uczy. To prawda – ale czy każda? I czy każda w równym stopniu? Czy lekcja angielskiego staje się automatycznie lepsza wtedy, gdy dzieciaki więcej się bawią...? Jak potrzebę zabawy uzasadnić ważnym dorosłym: dyrektorowi szkoły (którego być może drażni hałas na angielskim...), rodzicom (którzy być może woleliby poważną naukę gramatyki od pierwszej klasy...), a może też samym sobie (choć może nie do końca lubimy leżenie z dziećmi na dywanie czy przebieranie się za śmieszne stwory...)?

Kiedy czytam o propozycjach podokładania uczniom kolejnych przedmiotów, nawet tych z sensową nazwą, myślę sobie: nie idźcie tą drogą. WDŻ, Wiedza o kulturze, kreatywność, edukacja ekologiczna, edukacja medialna, edukacja taka i owaka… Co chwile ktoś wymyśla jakieś nowe propozycje

W co, po co i jak się bawić na zajęciach języka angielskiego w klasach 1–3?! Zabawa uczy. To prawda – ale czy każda? I czy każda w równym stopniu? Czy lekcja angielskiego staje się automatycznie lepsza wtedy, gdy dzieciaki więcej się bawią...? Jak potrzebę zabawy uzasadnić ważnym dorosłym: dyrektorowi szkoły (którego być może drażni hałas na angielskim...), rodzicom (którzy być może woleliby poważną naukę gramatyki od pierwszej klasy...), a może też samym sobie (choć może nie do końca lubimy leżenie z dziećmi na dywanie czy przebieranie się za śmieszne stwory...)?

Centrum Nauki EXPERYMENT w Gdyni wprowadziło właśnie nową ofertę. Dziecięca ciekawość jest nienasycona. Rolą dorosłych natomiast jest jej nieustanne podsycanie i pozwalanie dziecku na samodzielne pozyskiwanie wiedzy i kolekcjonowanie doświadczeń. Eksperymentowanie i możliwość poszukiwania odpowiedzi na własną rękę to jeden z najważniejszych czynników wpływających na rozwój i edukację dzieci

W co, po co i jak się bawić na zajęciach języka angielskiego w klasach 1–3?! Zabawa uczy. To prawda – ale czy każda? I czy każda w równym stopniu? Czy lekcja angielskiego staje się automatycznie lepsza wtedy, gdy dzieciaki więcej się bawią...? Jak potrzebę zabawy uzasadnić ważnym dorosłym: dyrektorowi szkoły (którego być może drażni hałas na angielskim...), rodzicom (którzy być może woleliby poważną naukę gramatyki od pierwszej klasy...), a może też samym sobie (choć może nie do końca lubimy leżenie z dziećmi na dywanie czy przebieranie się za śmieszne stwory...)?