Zawody, których jeszcze nie znamy i umiejętności, których nawet nie przeczuwamy, będą wyznacznikami postępu. Kreatywność, współpraca, konkurencyjność, to cechy niezbędne do osiągania zespołowych sukcesów. A tylko taki się liczy we współczesnym świecie. Praca zespołowa bazująca na wzajemnym szacunku wymaga przygotowania, treningu i właściwego doboru zespołu. Potrzebuje lidera.

Nowe technologie nie tylko ułatwiają dostęp do wiedzy, ale umożliwiają współpracę poprzez łatwą i szybką komunikację, współdzielenie zasobów i współtworzenie ostatecznych rozwiązań z aktywnym udziałem wszystkich członków zespołu.

Teraz uczeń może i powinien osiągać więcej od nauczyciela, bo nauczyciel ma tylko wskazywać kierunek, źródła i metody permanentnego rozwoju.
Po raz pierwszy w historii dostaliśmy taką szansę. Czy potrafimy z niej skorzystać?

Czy stać nas na równie szybkie zmiany jak te w naszym otoczeniu ?

Mój 16-to letni kuzyn w Kanadzie w ramach zajęć szkolnych projektuje strony Web. To samo robią jego koledzy, ale indywidualny wysiłek ma się przełożyć na wspólny końcowy sukces ich portalu edukacyjnego. Pracując w zespołach, młodzi ludzie uczą się , że wspólnie można osiągnąć więcej. Ze niekoniecznie moja wygrana oznacz twoją przegraną. Że sytuacje Win-Win wymagają wysiłku, i współpracy ale też są opłacalne dla obu stron. Bawiąc się uczą. Jest to najefektywniejsza i najskuteczniejsza forma nauki. Tego samego mogą uczyć profesjonalnie zaprojektowane gry edukacyjne. Takie gry są niesłychanie silnym narzędziem edukacyjnym. I to zarówno gry zespołowe jak i indywidualne. Gry bazują na emocjach, a emocje wzmacniają proces nauczania. Szkoła nie musi być nudna. Dobrze pojęte współzawodnictwo wyzwala w młodych ludziach inicjatywę, której tak bardzo będą potrzebować w swoim dorosłym życiu.

Dlaczego tak wielu dorosłych nie może sobie poradzić z przemianami ekonomicznymi ? Bo uczono ich biernej, miernej postawy życiowej. Tylko nielicznym udało się wybrnąć z raz wytyczonych koleiny. Teraz siła społeczności zależy od kreatywności i umiejętności współpracy. Od umiejętności przewidywania i aktywności. Nie wzajemne wyniszczanie, ale rzetelna współpraca, wysiłek zbiorowy i zgoda na wspólne dążenie do celu. No i oczywiście otwarcie na otaczający nas świat. Zastraszony uczeń nie będzie otwarty. Lękający się nauczyciel nie dość, że jest nieszczęśliwy to jeszcze daje zły przykład podopiecznym. Koło się zamyka.

No i jeszcze te Nowe Technologie! Po co to komu? Nie dość, że tyle godzin w hałasie, fury sprawozdań i nasiadówek to jeszcze mam się uczyć czegoś nowego? A po co? Mnie dobrze bez tego. Niech „smarkacz” słucha co do niego mówią starsi i będzie po kłopocie. Ale tak na prawdę dopiero wówczas będzie kłopot, jeśli aktywności młodych ludzi nie skieruje się na wewnętrzny rozwój, współpracę i osiąganie celów. Przyszłość nie potrzebuje biernych wykonawców, ale twórczo myślących, szczęśliwych i spontanicznych młodych ludzi. Ludzi zaangażowanych w życie swojej szkoły, uczelni, miasta, dzielnicy. Społeczna aktywność daje szanse na wyeliminowanie najgorszych nawet patologii i sukcesywne porządkowanie wszystkich dziedzin życia. A chyba o to nam chodzi?

(Notka o autorze: dr inż. Małgorzata Kalinowska-Iszkowska jest członkiem Prezydium Polskiego Towarzystwa Informatycznego i wiceprezesem CEPIS - Council of European Professional Informatics Societies)

więcej:
http://www.edunews.pl/index.php?option=com_content&task=view&id= 784&Itemid=1