Psychologiczne podstawy motywacji do nauki. Część 3.

Czy nauczycielowi powinno zależeć, aby uczniowie go lubili? Czy nauczyciel powinien okazywać uczniom miłość? Czy ważniejsze w nauczaniu są emocje, czy raczej kompetencja i treści merytoryczne? - To niezwykle ważne pytania, na które znajdziecie Państwo odpowiedź w trzeciej części psychologicznych podstaw motywacji. Warto się zastanowić chociaż przez chwilę, co uczeń odczuje jako większą zachętę do nauki.

Podstawa nr 3

Jak wspomniałem w poprzednim rozdziale, potrzeba bezpieczeństwa jest bardzo ważnym elementem, dającym każdemu człowiekowi - także uczniowi - możliwość efektywniejszej realizacji zadań lub celów.
Kolejną potrzebą każdego z nas jest potrzeba miłości i przynależności. Takie elementy tej potrzeby, jak: więzi, afiliacja, miłość i bycie kochanym są nierozerwalnie związane z dążeniem człowieka do posiadania wokół siebie ochrony w postaci innych ludzi. Każdy z nas czuje się pewniej i bezpieczniej, kiedy ma obok siebie przynajmniej jedną osobę. To właśnie poczucie bezpieczeństwa powoduje, że lubimy być wśród innych. Poniżej przedstawię jednak inne psychologiczne podłoże tej potrzeby według Maslowa w odniesieniu do uczniów i wpływ tych zagadnień na ich chęć do nauki oraz uczestnictwo w życiu szkoły.

Mój kolega Szymek wychowywał się na jednym z łódzkich osiedli. Jego rodzice byli bardzo biedni i nie zapewniali rodzinie wystarczających warunków godnego funkcjonowania w społeczeństwie, a w rezultacie uciekli w alkohol i stracili kontakt z otoczeniem. Szymek przysiągł sobie, że w przyszłości zrobi wszystko, aby zarobić jak najwięcej pieniędzy. Nigdy nie był dobrym uczniem, lecz w liceum nauka całkowicie straciła dla niego sens. Trafił do środowiska przestępczego i wtedy zaczęły się włamania, rozboje, kradzieże i bijatyki. Jedno mu się wtedy udało - zawsze miał przy sobie dużą ilość pieniędzy. Rodzina, dawni koledzy, nauczyciele odwrócili się od niego i prawdopodobnie skończyłby gdzieś w więzieniu, uwiązany do świata, z którym się związał, gdyby nie jedna osoba - jego dawna nauczycielka, która znała go wcześniej jako miłego i inteligentnego chłopca. Zapraszała Szymka do domu, kiedy tylko widziała, że snuje się bez celu po osiedlu i nie ma co robić. Razem z jej rodziną Szymek zaczął jadać obiady, podczas których kobieta ta roztaczała przed nim wizję miłej i mądrej przyszłości, z dala od przestępstw i alkoholu. Kiedy zaczęły się kłopoty w szkole i fatalne oceny, to ona pomagała mu w nauce. Szymek przeniósł się do CKU (Centrum Kształcenia Ustawicznego), w którym ukończył szkołę średnią i zdał maturę. Uwierzył w końcu w swoje umiejętności i możliwość innego życia. Chociaż nie ukończył studiów wyższych, jest dzisiaj zamożnym przedsiębiorcą, zbudował piękny dom, ma wspaniałą żonę i cudowną córkę. Zapytany o to, komu zawdzięcza wszystko co ma, odpowiada zawsze: - "Mojej nauczycielce od języka polskiego, która w pewnym momencie mojego życia zastąpiła mi matkę i ojca."
To przykład wzięty z życia, jak uczucie nauczyciela i chęć pomocy uczniowi zmieniły całą jego przyszłość. Czy to cud? Nie. Takie sytuacje zdarzają się często, jeżeli ktoś kiedyś poczuje się kochany.

dalsza część artykułu na:
http://www.wsipnet.pl/kluby/niemiecki_porady_dydaktyczne.php?id= 9182