korepetycje angielski korepetycje niemiecki
Nie jesteś zalogowany.
Nie masz konta?

Goethe-Institut: Wim Wenders Filmy o sztuce w 70. rocznicę urodzin reżysera,8.-17.5.2015, Warszawa.
Wim Wenders

Filmy o sztuce w 70. rocznicę urodzin reżysera

Pokazy filmów i dyskusja
8.-17.5.2015
Warszawa

Hasłem 12. edycji festiwalu jest po prostu „Oderwij się!“. Oderwij się od tego wszystkiego, do czego się przyzwyczaiłaś lub przyzwyczaiłeś.

Tegoroczna edycja festiwalu przynosi wiele zmian – nowa jest nazwa (dawniej Planete+ Doc FF), plakat i strona internetowa wydarzenia. Nowa nazwa koresponduje z całoroczną działalnością organizatorów festiwalu związaną z popularyzacją filmu dokumentalnego, jego wpływu na świadomość społeczną i polityczną, kulturę filmową i wiedzę o świecie, w którym żyjemy. To wciąż festiwal dla widza wymagającego – podkreślają organizatorzy.
Festiwal odbywa się równolegle w Warszawie i we Wrocławiu. W tym roku dołączy trzecie miasto i będzie to Bydgoszcz.

Retrospektywa: Wim Wenders o sztuce

Projekcja filmu Pokój 666 i panel dyskusyjny o przyszłości kina

Pokój 666

9.05 godz. 17.00 (+panel dyskusyjny)
Warszawa, Kinoteka, sala 1
16.05 godz. 13.00
Warszawa, Kinoteka sala 5

Festiwal filmowy w Cannes 1982: Wim Wenders instaluje w swym pokoju hotelowym kamerę i prosi kolegów reżyserów, by w spokoju, bez udziału ekipy filmowej wypowiedzieli się na temat przyszłości kina. Pytania przedstawił im w formie pisemnej.
„Podczas festiwalu filmowego w Cannes panowało ogólne przygnębienie: Dominowało uczucie, że koniec kina jest nieuchronny. Zdawało się, że w historii kinematografii pojawi się „czarna dziura“. Postanowiłem więc przeprowadzić wśród reżyserów sondaż na temat przyszłości kina. Zaprosiłem ich wszystkich przed kamerę stojącą samotnie w pokoju, jedynym wolnym pomieszczeniu w całym mieście, pokoju nr 666 w hotelu Martinez. Pytanie wyłożyłem na stole, musieli tylko włączyć kamerę i magnetofon kiedy byli gotowi udzielić swej odosobnionej wypowiedzi.
Godard, Fassbinder, Spielberg, Antonioni, Herzog i inni reżyserzy odpowiadają na pytanie ‘Czy kino jest językiem zagrożonym wymarciem, gatunkiem sztuki w schyłkowym okresie?’
Jedni wypowiedzieli się bardzo obszernie, inni wydawali się w tej sytuacji zdezorientowani i zachowali milczenie. Ale ich wycięliśmy potem w montażu.“

Panel dyskusyjny:

Moderacja: Piotr Czerkawski, krytyk filmowy
Czas i miejsce: Kinoteka, 09.05, godz. 17.00
W języku polskim i angielskim
Wstęp wolny
Pierwszeństwo mają osoby z biletem na seans poprzedzający debatę.

Uczestnicy dyskusji:
Sigrid Dyekjæaer – producentka (Off the Record: Historie w newsroomie, Nadejdą lepsze czasy)
Bartek Konopka – reżyser (Królik po berlińsku, Lęk wysokości)
Syllas Tzoumerkas – reżyser (Płomień, członek jury konkursu Millennium)
Joshua Oppenheimer – reżyser (Scena zbrodni, Scena ciszy)

Jak Pańskim zdaniem wygląda przyszłość kina? Czy czegoś w dzisiejszej kinematografii brakuje?

Wim Wenders: Jako niepoprawny optymista odpowiem na to pytanie absolutnie optymistycznie. Wygląda bowiem na to, że od lat dziewięćdziesiątych, z jednej strony filmy stają się coraz bardziej spektakularne, głośne, coraz droższe i dziwniejsze – a im więcej hałasu te filmy robią i im bardziej są spektakularne, tym wyraźniej widać, jak są puste. Sądzę, że właśnie dlatego rośnie wśród publiczności głód filmów, traktujących o rzeczywistości, głód treści. Od kilku już lat ogromnym powodzeniem cieszą się filmy dokumentalne. Dlaczego? Bo nie kręcą się wyłącznie wokół formy. Dla nich to, czy ujęcie jest ładne nie ma zupełnie znaczenia. Ważny jest temat… W niedalekiej przyszłości będą znowu powstawać filmy wszelkiego możliwego rodzaju – filmy dokumentalne, autorskie, dzienniki, filmy klasy B, eksperymentalne, a nawet formaty, o których dzisiaj jeszcze nam się nie śniło… Za kilka lat ta wąska furtka, przez którą dzisiaj trzeba się przeciskać, jako że wciąż jeszcze trzeba swój film nakręcony cyfrowo skopiować na drogą taśmę filmową, znaleźć dystrybutora i trzymać się starych metod sprzedaży, ta wąska furtka niedługo już stanie otworem na oścież, kiedy nadejdzie era cyfrowej projekcji. Zazdroszczę temu pokoleniu, bo to właśnie jest przyszłość. Można będzie znowu opowiadać znaczące historie. Cóż może być bardziej optymistycznego!

Cytaty z:
Wim Wenders, A Sense of Place. Herausgegeben von Daniel Bickermann. ˆ Verlag der Autoren, D - Frankfurt am Main 2005.

Tokyo-Ga

10.05 godz. 11.00
Warszawa, Kinoteka sala 4

Reżyseria: Wim Wenders, kolor, 92 min, 1985
Fragment komentarza czytanego przez Wima Wendersa, narratora w filmie: „Gdyby w naszym stuleciu istniały jeszcze świętości… gdyby istniało coś takiego jak święty skarb kina, dla mnie byłaby nim twórczość japońskiego reżysera Yasujiro Ozu. Nakręcił 54 filmy. W latach 1920. filmy nieme, w 1930. i 40. czarno- białe i w końcu filmy w kolorze, aż do śmierci 12 grudnia 1963, w dniu swych 60. urodzin.“
1983, w 20 lat po śmierci Ozu Wenders przemierza Tokio, nową stolicę rozrywkowej elektroniki i powodzi obrazów. Impresje na temat japońskiej telewizji, stadionów golfowych, salonów pachinko i parków, w których Japończycy tańcząc celebrują święto kwitnących wiśni porównuje z obrazami miasta, które zapamiętał z filmów Ozu. Rozziew pomiędzy tymi dwoma światami jest aż nadto widoczny.

Nick's Film - Lightning over Water

12.05 godz. 22.00
Warszawa, Kinoteka sala 1

Reżyseria: Wim Wenders, kolor, 92 min, 1981

Nicholas Ray i Wim Wenders, dwaj reżyserzy z dwóch różnych pokoleń, których łączy miłość do kina postanawiają nakręcić razem film. Dla Raya jest to próba odzyskania poczucia własnej wartości i godności w obliczu śmierci. Wenders dochodzi w swej filmowej obserwacji do momentów granicznych. Towarzyszy śmiertelnie choremu ale pełnemu woli pracy przyjacielowi w sposób wrażliwy, bezlitosny i szczery.
Uważność, z jaką Wim Wenders obserwuje ostatnie dni Nicholasa Raya, bliskość kamery do umierającego przyjaciela i reżysera sprawiają, że dziełem FILM NICKA stworzył Wenders irytująco intymny esej o umieraniu. Z wielu drobnych gestów i spojrzeń prześwituje samotność otoczonego przyjaciółmi mężczyzny oraz jego świadomość rychłego i nieodwołalnego końca, o którym mówi tylko w wyjątkowych momentach. Pełne żałoby opanowanie Nicka, jego niewypowiedziany lęk i bezgraniczne poczucie opuszczenia sprawiają, że w sposób wstrząsający choć pozbawiony patosu zdaje się być od tego świata już bardzo oddalony.

Sól Ziemi

(The Salt of the Earth) Francja, Brazylia, Włochy 2014, 110 min
Reżyseria: Wim Wenders, Juliano Ribeiro Salgado


08.05, godz 19.00 Warszawa Kino Praha
09.05, godz. 20.00, Warszawa Kinoteka sala 1
10.05, godz. 20.30, Warszawa Kinoteka sala 7
11.05, godz. 21.00, Warszawa Kinoteka sala 1
13.05, godz. 17.00, Warszawa Kinoteka sala 2
14.05, godz. 12.30, Warszawa Kinoteka sala 1
17.05, godz. 20.30, Warszawa Kino Luna sala B

Sebastião Salgado, legendarny brazylijski fotograf, podróżował po całym świecie przez 40 lat. Dokumentował ludzkość w okresie dramatycznych zmian, będąc tym samym świadkiem najważniejszych wydarzeń na świecie: konfliktów wojennych, ludobójstwa, klęsk głodu i przymusowych emigracji. Sławę przyniosły mu cykle czarno-białych fotografii poświęcone kondycji człowieka, w których zajrzał wprost do jądra ciemności ludzkości, obrazując cierpienie, okrucieństwo i śmierć. W swoim nowym projekcie fotograficznym, zatytułowanym „Genesis“, poświęconym pięknu Ziemi, po raz pierwszy zdecydował się odejść od fotografii społecznej na rzecz dokumentowania terenów nietkniętych przez zachodnią cywilizację, gdzie bez przeszkód nadal rozwija się fauna i flora, i gdzie można zobaczyć krajobrazy jakby zaczerpnięte właśnie z księgi Rodzaju. Film pokazuje życie Sebastião Salgado, jego prace, dzięki którym stał się jednym z najsłynniejszych fotografów na świecie, a także emocjonalną i psychologiczną przemianę, jaką przeszedł po powrocie do Brazylii i zaangażowaniu się w prowadzenie farmy z żoną Lélią. Poznajemy Salgado z dwóch perspektyw: jego syna Juliano oraz Wima Wendersa, współreżysera filmu, który sam jest również fotografem. Juliano ma w tym filmie kluczowe znaczenie nie tylko z powodu prezentowanych w filmie archiwalnych materiałów z wyjazdów, w których towarzyszył słynnemu ojcu, ale także dzięki ujawnieniu kilku tajemnic z ich rodzinnego życia oraz wzruszającym intymnym scenom, w których szczerze analizuje relacje z ojcem. Wątki osobiste doskonale uzupełnia obiektywne spojrzenie Wendersa, co sprawia, że film jest nie tylko filmową ucztą dla oka, ale również pasjonującym i wielowątkowym portretem ikony współczesnej fotografii.

Więcej informacji na stronie organizatora:


http://www.goethe.de/ins/pl/war/ver/pl14312712v.htm?wt_nl=war16p l0515