korepetycje angielski korepetycje niemiecki
Nie jesteś zalogowany.
Nie masz konta?
Instytut Cervantesa zaprasza 20.05 na konferencję naukową pt. Wzajemny obraz Hiszpanii i Polski...



Instytut Cervantesa w Warszawie i Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk

zapraszają na polsko-hiszpańską konferencję naukową pt.
Wzajemny obraz Hiszpanii i Polski od czasu przejścia do demokracji

zorganizowaną w ramach współpracy Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie i Instytutu Historii, Centrum Nauk Humanistycznych i Społecznych, Najwyższej Rady Badań Naukowych w Madrycie, która odbędzie się w dniach

20 maja (g. 10.00-15.15) i 21 maja (g. 10.00-15.00) 2008 r.
w Instytucie Cervantesa, Warszawa, ul. Nowogrodzka 22

(z tłumaczeniem symultanicznym)



W ciągu wielu stuleci, kontakty miedzy Hiszpanią a Polską, krajami znajdującymi się na przeciwległych krańcach Europy, można nazwać sporadycznymi. W niektórych okresach historycznych – jak na przykład w epoce napoleońskiej, kiedy to na krótko splotły się losy obu krajów – nabierały one większej intensywności. Później, w wieku XIX, do Hiszpanii dobiegły echa polskich powstań narodowowyzwoleńczych, zaś w Polsce wzbudziła zainteresowanie i różnego rodzaju komentarze, hiszpańska wojna domowa z lat 1936 – 1939, w której zresztą brali udział polscy ochotnicy. Jednakże, z wyjątkiem tego ostatniego wydarzenia, które w większym stopniu wpłynęło na powstanie pewnego wzajemnego obrazu, te spotkania historyczne nie pozostawiły wyraźniejszych i trwałych śladów w świadomości obu społeczeństw. Zaś „zamrożenie” stosunków państwowych między frankistowską Hiszpanią a Polską Ludową w okresie powojennym praktycznie odizolowało oba kraje.

Zmiany zaszły dopiero w drugiej połowie lat XX wieku i były połączone z takimi wydarzeniami, jak proces przejścia Hiszpanii do demokracji, a później – transformacja systemu politycznego w Polsce. Oba procesy wpłynęły również na integrację europejską i otworzyły drogę do wzajemnego zbliżenia Hiszpanii i Polski.
Polscy imigranci stali się w Hiszpanii rozpoznawalną społecznością, wzrósł także obustronny ruch turystyczny. Kultura polska staje się coraz bardziej widoczna w Hiszpanii – i to zjawisko znajduje oddźwięk również w prasie tego kraju – zaś w Polsce wzrasta zainteresowanie językiem i kulturą Hiszpanii, czego wyraźnym dowodem jest stale rosnąca liczba studentów uczęszczających na kursy organizowane przez Instytut Cervantesa, tak w Warszawie, jak i Krakowie. Z każdym rokiem rownież większa grupa studentów rozpoczyna naukę na licznych wydziałach iberystycznych, które rozpoczęły działalność na wielu uniwersytetach w Polsce, począwszy od lat 60-tych. Zacieśniają się kontakty polityczne, tak bilateralne jak i te, nawiązane w ramach współpracy i integracji europejskiej. Opinia publiczna obu krajów coraz uważnej śledzi też wzajemne wydarzenia i sytuację wewnętrzną kraju partnera. Natomiast intensyfikacja kontaktów gospodarczych znajduje odzwierciedlenie w działalności firm hiszpańskich w Polsce, a polskich w Hiszpanii.

Jednakże ten nowy poziom w relacjach wzajemnych nie został do tej pory oceniony w sposób usystematyzowny. Tę pustą przestrzeń postanowili wypełnić historycy Instytutu Historii, Centrum Nauk Humanistycznych i Społecznych Najwyższej Rady Badań Naukowych w Madrycie oraz Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk.
Warto dodać, że współpraca naukowa między tymi instytucjami, prowadzona od połowy lat 90-tych ubiegłego stulecia (jak również coraz intensywniejsze kontakty między naukowcami polskimi i hiszpańskimi różnych specjalności) stanowią inny wymiar tego nowego poziomu w relacjach hiszpańsko-polskich. Osiągnięcia dokonane dzięki takim wspólnym pracom badawczym zostały omówione podczas 2 seminariów hispano-polskich: „Hiszpania i Polska: dwa kraje migracyjne (koniec wieku XIX i początki XX)”, które odbyło się w Warszawie, w 2002 roku, oraz „Mobilność przestrzenna w kontekście amerykańsko-europejskim: przypadek Hiszpanii i Polski”, które miało miejsce w Sewilli, w roku 2005. Poza tym informacje takie zostały opublikowne w tomach: Polska – Hiszpania. Migracje” (Warszawa 2004) i “Migracje. Hiszpańskojęzyczna przestrzeń. Trzy kontynenty” (Warszawa 2007). Później ukazała się również książka zawierająca artykuły autorów pracujących w wymienionych wyżej centrach naukowych, w wersji polskiej pt “Hiszpania – Polska. Spotkania” (Warszawa 2003), a w wersji hiszpańskiej, jako: “España y Polonia: los encuentros” (Madryt, 2005). Taka forma współpracy między instytucjami hiszpańskimi i polskimi jest niezwykle wartościowa i pomocna we wzajemnym poznaniu oraz w zacieśnianiu hiszpańsko-polskich relacji.

Mamy nadzieję, że ta współpraca będzie kontynuowana, a nowe projekty – realizowane. Kolejne refleksje, które mogą stać się podstawą następnych działań – prezentuje tekst końcowy poniżego tomu. Mamy też nadzieję, że nadal możemy liczyć na udział Instytutu Cervantesa w popularyzacji wyników tych projektów.

Abel Murcia Soriano
Małgorzata Nalewajko

2008-05-18

Aby nie widzieć poniższej reklamy:
zaloguj się jako lektor, jeżeli nie masz konta zarejestruj się.