Marzy nam się świat bez kar i nagród, bez punktowych systemów wychowawczych oraz słoneczek i chmurek. Jak już wiele osób miało okazję przekonać się na własnej skórze, skutki uboczne tych metod są bardziej obciążające niż to początkowo zakładano. Stąd coraz więcej edukatorów, rodziców oraz placówek edukacyjnych poszukuje innych możliwości

Myślę i myślę, jak opowiedzieć o tym, że ocena sumująca nie oddaje stopnia opanowania wiedzy i umiejętności. Jak pokazać komuś nieprzekonanemu niedoskonałość takiego systemu oceniania? Przecież tak łatwo dodać cyferki i wyciągnąć średnią, tylko czy to właściwe wnioski?

Bardzo żałuję, że Bozia poskąpiła mi talentu graficznego i nie umiem narysować satyrycznego autoportretu pt. „Dyrektor szkoły w szponach obłędu”, choć jego wizję z każdym dniem mam coraz bardziej klarowną. Wygląda, mniej więcej tak...

Za nami prawdziwe trzęsienie ziemi w edukacji. Nauczyciele i uczniowie poradzili sobie z nim wdrażając zajęcia na odległość dzięki oprogramowaniu do wideokonferencji. Nie można jednak zapominać, że niedługo wrócimy do szkół, a tam… mogą na nas czekać cyfrowe niespodzianki

A gdyby tak zamienić rozdział w podręczniku na temat Afryki na autentyczną opowieść człowieka, który budował tam sierociniec? Gdyby o pisaniu artykułów opowiedział prawdziwy dziennikarz, pracujący w znanym czasopiśmie? Gdyby o danym regionie świata opowiedziała osoba, która tam mieszkała? Gdyby w tajniki myślenia wizualnego, biologii, chemii czy archeologii uczniów wprowadził specjalista z drugiego końca Polski?

W codziennej pracy z uczniami pojawia się często wiele pytań. Jak wywołać efekt „wow!” w pracy z dziećmi? Jak „zaczarować” uczniów, aby podtrzymać ich naturalną ciekawość? Jak zmienić sposób nauczania, żeby uczniowie rozwijali umiejętności konieczne do życia w świecie wiedzy i technologii XXI wieku? W jaki sposób nauczyciele powinni planować cykl trzyletniej nauki dla pierwszego etapu kształcenia, który w sposób interdyscyplinarny łączy różne dziedziny wiedzy? Jak w ten długofalowy proces wpisać i przeprowadzać zajęcia, podczas których uczniowie będą poznawali zjawiska i prawa przyrody poprzez doświadczenia i eksperymenty zgodne z metodą badawczą? Jak interpretować cele podstawy programowej? Jak wyposażyć szkolną klasopracownię, aby obserwacje i pomiary stały się codzienną praktyką w klasie i podczas zajęć terenowych? Jaka część edukacji szkolnej musi odbywać się poza murami samej szkoły?

Futurologia to piękna dziedzina – wszak przewidywać można wszystko, bez ponoszenia za to odpowiedzialności. Nie jest ona jednak wyłącznie sztuką dla sztuki. Prognozy często inspirują do podejmowania decyzji w różnych dziedzinach życia społecznego, zarówno w skali makro, jak w społecznościach lokalnych, a nawet w wymiarze indywidualnym. Z pewnością jest więc też miejsce na refleksję na temat przyszłości szkoły, na początek naszej rodzimej. Swoje przemyślenia w tej kwestii mogłem ostatnio zaprezentować podczas seminarium zorganizowanego przez Centrum Edukacji Obywatelskiej dla uczestników programu „Szkoła ucząca się”. Po tym wystąpieniu uznałem, że warto podzielić się nimi także z gronem czytelników bloga „Wokół szkoły”

Trwają wakacje, a większość z nas zdecyduje się spędzić je w Polsce. Czy to znaczy, że nasze wyjazdy będą nudne i pozbawione przygód? Oczywiście, że nie. W naszym kraju możemy bez trudu odnaleźć atrakcje przyrodnicze światowej klasy. Oto pomysły na „światowe wakacje” w Polsce. Wśród nich pojawią się m.in. niezwykłe kaniony, polskie Kilimandżaro, Diabelską Wieżę czy drzewa-giganty. Niech te wakacje będą okazją do docenienia różnorodności polskiej przyrody